મન મંદિરમાં ને જીવ ચપ્પલમાં.
પછી ગણગણે. . .
ત્વમેવ માતા ચ પિતા ત્વમેવ. . .
ટેક્સીમાં છે પ્રેમા સાથે, ને નજર છે મીટર સામે.
પછી બબડે. . .
તુજે દેખ મેરા દિલ ધડકા. . .
હાથ જોડે નારાયણને, માગણી કરે લક્ષ્મીજીની.
પછી કરગરે. . .
પ્રભુ મોરે અવગુણ ચિત્ત ના ધરો.
Comments on: "દ્વિધા" (5)
hahahaha
it’s true
આપણા જીવનમાં આવી કોઇક ભૂલ કોય તો તે સુધારવા અને દ્વિઘામાં ન રહેવાનો સરસ બોધપાઠ આપી જાય છે આ નગ્ન સત્ય રજુ કરતી કૃતિ.
આવી દ્વિધામાંથી
મનને વાળી
સત્ય તરફ લઇ જઇ શકાય
પણ તમસમાંથી અસંભવ
વાહ કલ્પેશ ભાઇ સરસ કવિતા છે મદિર મા ભગવાન ના દર્શન કરવા જાય ને નજર ચપલ મા હોય વાહ
good one 🙂